Dëgjues të nderuar këtë tekst e morra nga një agronom në vitin 1985 dhe ishte e shkruar në toskërishte dhe i dhashë vetes të drejt ta përpunoj dhe ta bëjë recital skenik në vitin 1989 dhe u emitua në vitin 1990 në 1 vjetorin e themelimit të LDK-së. Kërkoj ndjesë se për shkak të mos kompletimit të tekstit nuk ishte i shenuar emri i autorit.
QËNDISJA E FLAMURIT
Ka ra rrezja nen bajama
t´bin e vet po e vet nana
Çke moj bi që kjan e fshamë
kjanë e fshamë e vetullat vramë
Kjava shumë mori lum nana,
t´uj qenis me ra gjylpana.
Më ra gjylpana nen ballgu
e jam ul tash me kerku.
Po çka ke që lot i nxorri
ku ke dhimta e ku ke zori
a per dru moj mje harlisë
qysh se kan t´uj e qenisë
Pasha nanen s´mund ti bani
që të nezet bija xhani
do ta di e zeza nane
se ti vetullat shpesh mi vranë
Eeeh ka moti buza s´të qeshet
ner argetime zemra s´të neshet.
Nuk është gja moj nane, s´është gja
po te them se kot s´jam vra
Diçka vlon kto qerdhe zanash
vlon dashija si bi nanash
nanë dashnija me ka molis
anaj kjaj t´uj e qenisë
Uh tu thaftë goja moj bi çka thue
a kaq shpejt mu ke verbue
Po çka ki moj bi kercuna
se bana njihere te zuna
bana e t´pava t´uj dal në derë
nuk më ke pshtue jo metsha e mjerë
Jam shqiptare e bij shqiptari
e kto fjalë nane s´mund t´i fali
se nane due jo te dalë në derë
se kujton se m´ke për nere
Ah moj nane nuk jam harlisë
veçse kjaj tuj e qenisë
diçka ne zemer me ka pervlue
është gja e shtrejt oooj nane per mue
Fillon nana tash mu vra
diçka hal t´mjeres i eshte ba
s´don me çel te bukuren gojë
po dro e mjera mos gaboj
Po fol moj bi e mos me le ne grepa
a s´me sheh se une u djega
e kam ditur tash derë nuk ke
në vjeten e vjeter më jep be
paqa lshue arsyen diftue
sepse zemra pesh tu asht que
Nane dashnia me ka molisë
andaj kjaj tuj e qendise
Rrinte nana e gja skuptonte
me fjalë të ëmbëla ajo prap ftonte
me fjalë të ëmbëla i thonte mjera
mori bi porsi pranvera
Pashë njat diell, e pashë njat hanë
pashë njatë Zot që kthjellë e vramë
më trego sot ç´sokol ke zanë
Eh çfarë sokoli, ç´thua moj nanë
te thashë moj nanë të thashë se jam nera
s´ma ban shpia e s´ma ban nera
me lujt men moj nane mos luj
si kam dhanë besë askujt
Po ta them ni bese të zotit
ti dy fjalë me mi degju
as skam men me tu largu
më le të qenisë e më le të kjajë
U ngrit nana e lot i pshtunë
para t´bisë fort syt ju zunë
kaluan dit e kaluan net
vajza ma me goj nuk flet
me goj s´flet edhe ma asht smu
ratë e mjera tuj lengu
lengon keq kto shtroje dergjesh
e shpesh paket edhe meket
ftyra e saj si flog bore
mendafsh e gjylpanë si hjek prej dore
po punon e tuj punue
sheh pelhuren tuj mbarue
i lshon syt mbi te me mallë
edhe puth e ven ne ballë
nana vajzen tuj dihat
shpesh te prehen mori ngat
Animen s´don me diftue
sepse zemra pesh tu asht que
Nane dashnija me ka molis
anaj kjaj tuj e qendisë
kjava shum mu desh lingoj
Por ju kput ksaj fjala n´goj
se fjalë tjeter s´mund ti nxorri
mendafsh e gjylpane prap ndor i morri
KUKU NANA KJAN ME LOT
Se ç´më gjet të mjeren sot
se ç´më gjet të mjeren nane
në këtë diell e në ketë hanë
Merr nanë shkreta e mbështjellë këtë bi
me FLAMURIN KUQ E ZI
me FLAMUR që dora e saj
diti bukur me qendisë
që dashnia e kish molisë
Eni bija zana malit
eni kani n´dekë t´një djalit
u përmbysen mbi kete bujare
ta vajtojmë këtë bijë shqiptare
e tue puth me mall e vaj
njat FLAMUR qe dora e saj
diti bukur me qendisë
veç dashnija e ka molisë
Lidhnju bashk si bajshin motit
ATA bijt e Kastriotit
brohopritnin me gzim e vaj
RRNOFTË SHQIPNIJA FLAMURI I SAJ
Pregaditur nga Ismail Jashanica (Kryeredaktor Pergjegjes)
